Het Buitenspelen 2.0

Het Buitenspelen 2.0

 “Mijn kinderen spelen elke dag uren buiten, ik zou willen dat ze wat vaker gingen gamen…..”

Deze opmerking laat ik vallen terwijl ik tussen een groepje ouders op het schoolplein sta. Gewoon omdat het zo leuk is reacties uit te lokken die een discussie op gang brengen. Het regent meteen zorgen en klachten over het gamegedrag van de kinderen. Want dat er meer uren worden besteed achter een beeldscherm dan buiten, daarover zijn de meeste ouders het eens.

Ik vind dat niet zo gek. Er worden ongelooflijk mooie games ontworpen. Veel games zijn behalve spannend ook leerzaam en doen een serieus beroep op creatieve en innovatieve vaardigheden van kinderen. Niets mis mee toch?

Gamegedrag

Soms is er ook reden tot zorg wat betreft gamegedrag van kinderen. Games met een wedstrijdelement nodigen uit tot vaak en veel spelen, het is moeilijk om hiermee te stoppen. Het ontwerp en veelzijdige inhoud van huidige games zijn verslavend, veel meer dan Pacman vroeger ooit was. Gamen kost tijd, ten koste van andere activiteiten zoals sporten of huiswerk maken. Games die geschikt zijn voor een andere leeftijdsgroep dan die van het kind, kunnen angst veroorzaken of juist druk en agressief gedrag vergroten. Veel gamen veroorzaakt een verminderde concentratie bij andere activiteiten, probeer maar eens een bordspel van langer dan een half uur te spelen met een gamer. Zo zou ik nog meer gevaren en risico’s van veel gamen kunnen noemen. Maar ik zie zoveel positieve kanten van de mogelijkheden van tegenwoordig dat ik de risico’s even laat voor wat ze zijn. Als ik vroeger Minecraft had kunnen spelen, dan was ik waarschijnlijk nooit meer op het speelpleintje verschenen.

Buitenspelen?

Maar wat nu met het buitenspelen? Dat vinden we toch belangrijk? Door spelen met anderen leren kinderen sociale vaardigheden, conflicten oplossen, samenwerken en rekening houden met elkaar. Het pleintje van vroeger is voor veel kinderen vervangen door online samenzijn, in games, WhatsApp, Instagram en Snapchat. Dit is niet beter dan face-to-face spelen, maar ook zeker niet slechter. De regels van online samenspelen werken anders maar ze gelden nog steeds. De belevingswereld van kinderen is anders dan toen wij die leeftijd hadden, maar misschien zelfs wel interessanter dan toen. Want wat een keuzes kunnen onze kinderen maken.

Wat wij vroeger deden is niet meer ideaal in deze tijd. Bij belletje trekken ben ik bang dat ze precies aanbellen bij dat ene adres wat mijn pedo-alert activeert. Bij voetballen schieten ze de bal altijd in die tuin waaruit ze nog net niet met een wapen worden weggejaagd. Verstoppetje is het leukst in het parkje verderop, maar dat lijkt nu een vaste hangplek voor blowende pubers. We moeten als ouders dus zelf aan de slag om kinderen een beetje te helpen bij andere activiteiten dan gamen. 

Zolang een activiteit aansluit bij de belevingswereld van kinderen, zijn ze nog hiervoor nog steeds te porren, ook als dat buiten is. Wat me laatst overkwam is hiervan een goed voorbeeld.

Buitenspelen nieuwe stijl

Na een ochtend beeldschermen ging de zon schijnen en kondigde ik een boswandeling aan. Na wat mopperen, levels opslaan en apparaten aan opladers leggen, gingen de schoenen en jassen aan.

Wat dan buiten ontstaat zie ik met verbazing, nieuwsgierigheid en plezier aan. Het spel wordt voortgezet, maar dan in de vrije natuur. Ik heb Super Mario Maker blijkbaar zo abrupt uitgezet dat de jongens niet kunnen stoppen. Mario (kind 1) rent over een heuveltje, moet over een boomstam springen, onder een struik verstoppen en van de heuvel afrollen. Hij wordt achternagezeten door een vijand (kind 2) die af en toe roept dat hij een leven kwijt is. Kind 3 neemt de leiding en roept dat Mario dood is na het verspelen van drie levens. Mario moet bij de boom twee minuten wachten op nieuwe levens,  ‘klim er maar even in ofzo, dan heb je wat te doen’. De anderen optimaliseren in de tussentijd het parcours. Dit alles wordt door kinderstemmen begeleid door het nabootsen van de originele geluiden uit de game, inclusief alle spanning opbouwende bliepjes, knallen en muziek. Na een wandeling van een uur is hun spel nog niet afgelopen want de levels zijn steeds wat uitgebreid en uitdagender gemaakt. ‘Wij spelen nog even in de tuin, want ik heb nog een leven over’. Hoe geweldig is dit?

Dit is het nieuwe buitenspelen, het buitenspelen 2.0. Ik reken het goed!